Het project In de schaduw van vervlogen vrees onderzoekt de complexe, vaak paradoxale relatie tussen mens en natuur. De kraai fungeert als centraal symbool: een intelligent en mysterieus dier dat geassocieerd wordt met dood, bijgeloof en aanpassing. Zijn voortdurende aanwezigheid in onze leefomgeving weerspiegelt onze pogingen grip te krijgen op wat ons tegelijkertijd fascineert en vervreemdt.
Plastic kraaien en vogelverschrikkers komen in dit werk terug als symbolen van controle én het falen daarvan. Ze verbeelden de menselijke drang de natuur te manipuleren, maar tonen ook hoe deze zich blijft onttrekken aan beheersing. In sculpturen, fotografisch werk en geluid werk ik met deze fricties: tussen echt en kunstmatig, tussen ordening en verstoring.
Een van de centrale werken is een fotogram van een kraaienskelet, minutieus gecomponeerd. Door dit dierlijke overblijfsel antropomorfistisch te benaderen ontstaat een vervreemde ontmoeting waarin imitatie en projectie samenvloeien. Dit roept vragen op over onze neiging om betekenis te geven en controle uit te oefenen – en over de spanning die deze ambivalente relatie oproept.
Mijn werk nodigt uit tot reflectie op onze rol binnen een ecosysteem dat groter is dan wijzelf en stelt urgente vragen over onze omgang met het onbekende en onbeheersbare. Ik hoop dat de kijker na het ervaren van mijn werk stilvalt bij de kwetsbaarheid en complexiteit van deze relatie en zich bewust wordt van de sporen die onze interventies achterlaten